اگر نگران رگهای واریسی پا، بیماری قلبی و بیماری وریدی هستید، ادامه مطالب را بخوانید. اگرچه رگهای واریسی از بیماری قلبی منشأ نمی‌گیرند، اما میتوانند عوارض بالقوه‌ی جدی برای سلامتی داشته باشند که باید از آنها آگاه باشید.
ایا واریس به قلب ربط دارد؟
بسیاری از بیماران در مورد ارتباط رگهای واریسی و بیماریهای قلبی سوال میپرسند. رگهای واریسی نشان دهنده ی مشکلی در بازگشت خون به قلب برای اکسیژن رسانی هستند، اما به طور کلی خطر ابتلا به مشکلات قلبی را افزایش نمی دهند. بیماریهای قلبی و گردش خون ضعیف به سیستم شریانی مربوط میشوند، در حالی که رگ های واریسی با سیستم وریدی مرتبط هستند.
با وجود این، مواردی وجود دارد که یک مشکل قلبی میتواند بر سیستم وریدی تأثیر بگذارد. برای مثال، یک بیمار که هم بیماری قلبی و هم رگهای واریسی دارد، ممکن است در معرض خطر بالاتری برای ایجاد تورم پا یا عفونت در اطراف یک رگ واریسی قرار گیرد.
ریشه اصلی رگهای واریسی، بیماری اولیه وریدی است که همچنین به عنوان نارسایی وریدی شناخته میشود. این عارضه شایع زمانی رخ میدهد که رگها در معرض فشار مداوم قرار بگیرند و منجر به آسیب و در نهایت اختلال عملکرد دریچه های کوچک یک طرفه در رگها شود.
هنگامی که این دریچه ها دچار اختلال عملکرد میشوند، برای بدن دشوار میشود که به طور موثر خون را به قلب بازگرداند. در عوض، خون شروع به تجمع در مناطق مختلف، به طور معمول پاها، مچ پا و کف پا میکند و منجر به تشکیل رگ های واریسی میشود.
سوالات متداول پیرامون واریس و بیماری قلبی
در حالی که امکان تجربه همزمان بیماری قلبی و عروقی وجود دارد، مهم است به خاطر بسپارید که رگهای واریسی لزوماً نشان‌دهنده سلامت ضعیف قلب نیستند. ما می‌دانیم که این موضوع ممکن است گیج‌کننده باشد، زیرا هر دو بیماری به جنبه‌هایی از گردش خون مرتبط هستند. در اینجا برخی از سوالات رایج بیماران ما آمده است:
آیا رگهای واریسی منجر به به مشکلات قلبی میشوند؟
رگهای واریسی منجر به مشکلات قلبی نمی‌شود. آنها ممکن است باعث مشکلات گردش خون، مانند تجمع یا ریفلاکس (جریان برگشتی) شوند، اما منجر به بیماریهای قلبی نمی‌شوند.
آیا رگهای واریسی نشانه‌ای از بیماری قلبی هستند؟
با وجود اینکه رگها به قلب مرتبط هستند، داشتن رگهای واریسی نشانه‌ای از بیماری قلبی نیست. به عبارت ساده، می‌توان مشکلات وریدی داشت و در عین حال قلبی کاملاً سالم داشت.
عوامل خطر برای بیماریهای وریدی چیست؟
مهم است که بدانیم بسیاری از عوامل خطر مشابه که باعث بیماریهای وریدی میشوند، از جمله چاقی، کم‌تحرکی و رژیم غذایی نامناسب، همچنین میتوانند با بیماریهای قلبی مرتبط باشند. اگر خود را در معرض خطر می‌بینید، انجام تغییرات توصیه‌شده در سبک زندگی ممکن است به جلوگیری از عوارض سلامتی بیشتر کمک کند.
3 راهکار برای بهبود سلامت عروق و قلب
نکات زیر به حفظ سلامت رگها و همچنین پیشگیری از ضعیف شدن جریان خون در شریان‌ها، به ویژه بیماری شریان محیطی (PAD)، کمک میکند:
1_ حفظ وزن سالم
کاهش وزن یا حفظ وزن سالم با کاهش فشار روی سیستم وریدی، میتواند به طور مؤثری از ایجاد رگهای واریسی جلوگیری کند. این امر نه تنها از رگهای واریسی پیشگیری میکند، بلکه علائم مرتبط مانند احساس سنگینی و خستگی پاها را نیز کاهش میدهد.
2_ انجام ورزش منظم
نشستن یا ایستادن طولانی مدت میتواند منجر به تجمع خون در پاها و مچ پا شود. اگر شغلی کم تحرک دارید، عادت کنید که در طول روز ۱۰ دقیقه پیاده‌روی کنید. افرادی که برای مدت طولانی سرپا می‌ایستند، استراحت و بالا نگه داشتن پاها را در نظر داشته باشند. انجام ورزش منظم مانند پیاده‌روی، یوگای ملایم یا شنا را در برنامه روزانه خود قرار دهید تا جریان خون کلی را بهبود بخشید.
3_ ترک سیگار
سیگار کشیدن اثرات مضری بر جریان خون دارد، زیرا گردش خون را کاهش میدهد، رگهای خونی را منقبض میکند و خون را غلیظ‌تر میکند. برای حفظ سلامت سیستم قلبی و عروقی، ترک سیگار امری ضروری است.
این نکات ساده نه تنها به پیشگیری از رگهای واریسی کمک میکنند، بلکه باعث سلامت عمومی قلب و عروق نیز میشوند.
پیشگیری از عود واریس
عوامل متعددی می توانند خطر ابتلا به رگ های واریسی را افزایش دهند، از جمله سابقه خانوادگی، بارداری، اضافه وزن، کم تحرکی و افزایش سن. رگی که یک بار واریسی شود، توانایی خود ترمیمی خود را از دست میدهد. نکته مثبت این است که اقداماتی که برای سلامت قلب مفید هستند، به سلامت رگها نیز کمک میکنند. اگرچه رگهای واریسی عمدتا نگرانی زیبایی شناختی هستند، پنج راهبرد زیر میتوانند به کاهش تأثیر آنها کمک کنند:
1. رژیم غذایی سالم
برای حفظ سلامت کلی، غذاهای مغذی را برگزینید. غذاها و نوشیدنی‌های فرآوری شده میتوانند باعث تشدید رگهای واریسی و تورم پا شوند. در نظر بگیرید که مواد ناسالم را با گزینه‌های کم چرب یا کم سدیم در دستور غذاها جایگزین کنید.
2. کنترل وزن
کاهش وزن اضافی فشار روی رگها را کاهش میدهد و به این ترتیب با کاهش فشار اضافی بر آنها به پیشگیری از رگهای واریسی کمک میکند.
3. ورزش منظم
با گنجاندن ورزش منظم در برنامه‌ی روزانه‌تان، دوره‌های طولانی ایستادن یا نشستن که منجر به تجمع خون در رگهای ضعیف میشوند را خنثی کنید. ورزش نه تنها گردش خون سالم رگها را تقویت میکند، بلکه به پیشگیری از بیماری عروق محیطی، که به گردش خون ضعیف در شریان‌ها اشاره دارد نیز کمک میکند.
4. جوراب فشاری
برای جلوگیری از وخیم شدن رگهای واریسی، به خصوص در روزهایی که ایستادن طولانی مدت دارید، از جورابهای فشاری الاستیک استفاده کنید. این جورابها میتوانند درد و تورم را کاهش دهند و شروع مشکلات پوستی مرتبط با این رگها را به تأخیر بیاندازند. با این حال، مهم است که جورابهای فشاری را در شب درآورید.
5. مشاوره با متخصص واریس
هنگامی که رگ های واریسی احساس سنگینی، درد، تورم یا خارش ایجاد میکنند، مراجعه به متخصص ضروری است. پزشکان میتوانند برای درمان مشکلات مرتبط با رگهای واریسی، روشهای کم تهاجمی که اغلب به صورت سرپایی و بدون بیهوشی انجام میشود، ارائه دهند.
آیا رگ های واریسی ارتباطی با مشکلات قلبی دارند؟
رگهای بدن نقش حیاتی در بازگرداندن خون به قلب ایفا میکنند و به دریچه‌های یک‌طرفه مجهز هستند که از جریان خون به عقب جلوگیری میکنند. با این حال، هنگامی که این دریچه‌ها ضعیف میشوند، خون میتواند در پاها تجمع یابد و فشار درون رگها را افزایش دهد. این تجمع منجر به تشکیل برآمدگی‌های آبی رنگ و پیچ‌خورده‌ای میشود که به رگهای واریسی معروف هستند.
در حالی که رگهای واریسی ممکن است احساس سنگینی، خستگی یا ناراحتی در پاها ایجاد کنند و نگرانی‌هایی در مورد ظاهر آنها ایجاد کنند، معمولاً خطر قابل توجهی برای سلامتی ندارند.
به طور کلی، وجود رگهای واریسی ارتباط مستقیمی با مشکلات قلبی ندارد. رگها، خون سرشار از اکسیژن را از قلب به انگشتان پا می‌رسانند، در حالی که سیاهرگ‌ها خون کم‌اکسیژن را از انگشتان پا به قلب باز می‌گردانند. بنابراین، بیماری قلبی و بیماری شریان محیطی (یا گردش خون ضعیف) با سیستم شریانی در ارتباط هستند، در حالی که رگهای واریسی مربوط به سیستم وریدی هستند.
با وجود عدم ارتباط مستقیم، افرادی که رگهای واریسی دارند اغلب احساس ناراحتی میکنند، به خصوص پس از ایستادن طولانی‌مدت. علائم ممکن است شامل بی‌قراری یا درد پا، گرفتگی عضلات در شب یا سندرم پای بی‌قرار باشد. در موارد شدیدتر، ممکن است تغییراتی در رنگ پوست، ضخیم شدن و تحریک ایجاد شود و زخم‌هایی در اطراف مچ پای برخی از بیماران ایجاد شود.