منیزیم یکی از مواد معدنی بسیار فراوان در بدن است. نیمی از آن در استخوان ذخیره می شود و تقریباً بقیه آن در سلول ها مى باشد. فقط حدود 1٪ منیزیم در جریان خون است. سطح طبیعی آن در خون بین ١.٨ تا ٣.٢ میلی گرم در دسی لیتر است.
فراوانی منیزیم در بدن اهمیت آن را نشان می دهد. این ماده در صدها واکنش شیمیایی نقش دارد، كه مربوط به تغییر غذا به انرژی مى باشد. عضلات برای منقبض شدن و شل شدن به منیزیم نیاز دارند. اعصاب برای ارسال سیگنال به آن نیاز دارند. این ماده از سیستم ایمنی سالم پشتیبانی می کند، استخوان ها را قوی نگه می دارد و به تنظیم قند خون کمک می کند.
منیزیم صدها عملکرد مهم در بدن دارد، از تولید انرژی و عملکرد عصبی مناسب گرفته تا شل شدن عضلات. تردیدی نیست که این ماده معدنی مهم نقشی اساسی در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی دارد. در ادامه به آنچه که منیزیم می تواند برای کمک به قلب شما انجام دهد، اشاره خواهیم کرد.
منيزيم همانطور که به عملکرد اعصاب در بدن کمک می کند، برای هماهنگی فعالیت عضله قلب و اعصاب شروع کننده ضربان قلب نیز مهم است.
اگر سطح منیزیم پایین باشد، احتمال خطر آریتمی (ضربان نامنظم قلب) و تپش قلب وجود دارد. در حالی که پزشک متخصص قلب و عروق می تواند ضربان قلب نامنظم را با تزریق یک ترکیب منیزیم به طور موقت تثبیت کند، اما این کار فقط در شرایط اضطراری انجام می شود.
جلوگیری از آنژین
منیزیم از اسپاسم عروق کرونر، که باعث درد شدید قفسه سینه به نام آنژین می شود، جلوگيرى مي كند. در حقیقت، کمبود منیزیم شایع ترین علت این اسپاسم های شریانی است.
كنترل فشار خون بالا
با شل کردن ماهیچه هایی که رگ های خونی را کنترل می کنند و اجازه می دهند خون آزادتر جریان یابد، ممکن است منیزیم در کاهش فشار خون بالا نقش داشته باشد، که یک عامل مهم در کاهش خطر حمله قلبی و سکته مغزی است. اثر منیزیم بر فشار خون بالا بیشتر است زیرا به یکسان سازی سطح پتاسیم و سدیم در خون کمک می کند.
محدود كردن عوارض نارسایی احتقانی قلب
از آنجا که منیزیم می تواند به کاهش فشار خون کمک کند و خطر آریتمی را کاهش دهد، دو عارضه مکرر در مبتلایان به نارسایی احتقانی قلب، قلب ضعیف شده ممکن است از دریافت بیشتر این ماده معدنی بهره مند شود.
چندین مطالعه مهم نشان داده است که دریافت مقدار ناکافی منیزیم خطر سندرم متابولیک (پیش دیابت)، دیابت نوع 1 و 2 و ایجاد عوارض دیابت را افزایش می دهد. علاوه بر این، کمبود منیزیم می تواند بر میزان قند خون ناشتا و انسولین در افراد غیر دیابتی تأثیر منفی بگذارد (که اغلب منجر به دیابت می شود). تحقیقات بیشتری در مورد نقش منیزیم در پیشگیری از دیابت لازم است.
مقدار منیزیم (میلی گرم) | ماده غذایی |
156 | دانه کدو تنبل (28 گرم) |
117 | مخلوط آجیل، دانه ها، شکلات (نصف پیمانه) |
109 | کورن فلکس (نصف پیمانه) |
79 | اسفناج، پخته شده (نصف پیمانه) |
79 | ماهی تن (15 سانتی متری) |
76 | بادام (28 گرم) |
60 | لوبیای سیاه، پخته شده (نصف پیمانه) |
57 | سیب زمینی پخته |
100 | مکمل مولتی ویتامین |
یک مرد بالغ به طور متوسط باید روزانه حدود 420 میلی گرم منیزیم مصرف کند. یک زن به 320 میلی گرم منيزيم روزانه نیاز دارد. اما متأسفانه، به طور متوسط مردان کمتر از 350 میلی گرم منیزیم در روز و زنان 260 میلی گرم از آن را در روز مصرف می کنند.
تنظیم انقباضات عضلانی
منیزیم در تنظیم انقباضات عضلانی نيز نقش دارد. درست مانند قلب، منیزیم به عنوان یک مسدود کننده کلسیم طبیعی برای کمک به شل شدن عضلات عمل می کند.
در عضلات شما، کلسیم به پروتئین هایی مانند تروپونین C و میوزین متصل می شود. این فرایند باعث تغییر شکل این پروتئین ها و در نتیجه، انقباض می شود. منیزیم با کلسیم برای همان نقاط اتصال دهنده رقابت می کنند تا به شما در شل شدن عضلات کمک کنند.
اگر بدن شما به اندازه کافی منیزیم برای رقابت با کلسیم نداشته باشد، ممکن است عضلات بیش از حد منقبض شده و باعث گرفتگی یا اسپاسم شوند.به همین دلیل، منیزیم معمولاً برای درمان گرفتگی عضلات توصیه می شود.
با این حال، برخی از مطالعات نشان می دهد نتایج متفاوتی در مورد توانایی منیزیم در رفع گرفتگی عضلات وجود دارد.